Met de Wet op Stichtingen van 31 mei 1956 Stb. 327 kwamen voor het eerst regels tot stand over de rechtsgeldigheid van stichtingen en de aanvaarding van stichtingen als rechtspersoon. Deze wet gold voor nieuwe én bestaande stichtingen. Veranderingen in bestuur en/of statuten moesten worden gemeld. De statuten van stichtingen hoefden niet koninklijk te worden goedgekeurd.
Met de invoering van boek 2 van het Nieuw Burgerlijk Wetboek in 1976 kwam er een nieuwe regeling voor stichtingen. Vanaf dat moment hoefden zij zich niet meer te registreren bij het ministerie van Justitie. Vanaf deze datum werd het Stichtingenregister dan ook niet meer bijgehouden. Voor de registratie van stichtingen vanaf 1976 tot nu kunt u terecht bij de regionale Kamer van Koophandel.
Er zijn twee alfabetische klappers op de dossiers van het Stichtingenregister: één op plaatsnaam (de statutaire vestigingsplaats van de stichting) en één op naam van de stichting. Daarbinnen zijn de dossiers weer geordend op één of meer trefwoorden uit de volledige stichtingsnaam. In de klappers treft u achter de letters ST een nummer aan. Dit is het inventarisnummer van het dossier met de gegevens over de stichting en waarmee het dossier kan worden aangevraagd. Dat gebeurt met het toegangsnummer 2.09.12.02 en het gevonden inventarisnummer. De klappers betreffen de inventarisnummers 50067 en 50068 en zijn ook via de informatiebalie aan te vragen.
Voor meer informatie over stichtingen en hun registraties, ook buiten de periode 1957-1976, kunt u de inleiding van archiefinventaris 2.09.12.02 doornemen.
De dossiers uit het Stichtingenregister gaan over inschrijvingen uit de periode 1956-1976, maar kunnen ook gegevens uit de periode daarvoor bevatten. In een dossier zitten meestal diverse aanmeldingsformulieren en een exemplaar van de notariële akte waarbij de stichting is opgericht of wijziging van de statuten.
Een stichtingendossier is niet hetzelfde als het archief van een stichting. Wanneer u op zoek bent naar het archief van een stichting kunt u dit proberen te vinden met behulp van het Centraal Register Particuliere Archieven (CRPA). Het CRPA registreerde van 1965 tot 1998 de verblijfplaats van een aantal niet-overheidsarchieven in Nederland.
